The dog whisperer

Terwijl ik hier achter mijn laptopje zit probeert Lucas, mijn huisgenootje, de hond van de huisbazin te temmen. In een poging het beestje wat manieren te leren laat hij hem, as we speak, ontsnappen. Castor, een klein keffertje dat flink van zich laat horen, rent nu de straat over naar de buren. Terwijl ik als in automatisme een stuk brood naar Lucas gooi, komt het kleine bruine hondje alweer naar ons terug gerend. Ja, echt ieder huis hier heeft minimaal één hond en dat levert wel mooie taferelen op als wij, of de postboden, langsgelopen komen.
Suriname, waar moet ik beginnen. Het lijkt wel alsof we hier al minimaal een maand bivakkeren. Er zijn hier zoveel verschillen met Nederland dat het voelt alsof we de afgelopen twee dagen in een film geleefd hebben. Het huis van Lucas en mij is prima, we hebben een veranda waar het goed vertoeven is. Verder is alles netjes en schoon. Afgelopen woensdag hebben we een eerste kennismaking gehad op onze stageschool. Alles is zo anders daar, om maar een voorbeeld te noemen; de klaslokalen hebben niet echt ramen. Op de plek waar in Nederland een raam of een muur zit, zit hier niets. Ieder lokaal heeft een krijtbord en de leerlingen zitten op houten stoelen en achter houten tafeltjes naar hun docenten te luisteren. Het wordt een hele interessante ervaring om op zo een manier les te gaan geven. Ik voelde mij een beetje een verwende docent toen ik rondliep door de school. We zullen gaan zien of ik ook zonder PowerPoint, Digibord en iPads goede lessen kan verzorgen. Het gaat in ieder geval veel vragen van mijn creativiteit. Desalniettemin heb ik veel zin om aan de slag te gaan op de school en te ervaren hoe de Surinamers hun leerlingen onderwijzen.
Verder hebben Lucas en ik natuurlijk ook al volop kennis gemaakt met de ‘wildlife’ hier in Suriname. Er hoppen padden rond ter grootte van dikke aardappelen, in de sloten schieten groene hagedissen weg en ik ben ook al aangevallen door een salamandertje. Voor nu ga ik een einde breien aan dit schrijven, omdat ik hoor dat Lucas is begonnen aan de afwas. Foto’s van mijn verblijf en de omgeving volgen nog. Waarschijnlijk gaan we vandaag het échte centrum van Paramaribo in. Voor nu; veel groeten vanuit het warme, tropische, Paramaribo!

p.s. terwijl ik dit upload heeft Lucas Castor aan de lijn gekregen. Tot zover kunnen we wel stellen dat we de honden de baas zijn :-)